در سال های اخیر استفاده از پیچ و مهره در اتصالات سازه های فولادی در کشور، خصوصاً در بخش های صنعتی مانند سوله ها و در بخش ساختمانهای بلند مرتبه و انبوه سازی، رشد چشمگیری داشته است. پرهیز از مشکلات ناشی از کنترل کیفیت جوشکاری در محل اجرای ساختمان، به ویژه در ارتفاع سازه، موجب شده است تا توجه بیشتری به اتصالات پیچ و مهره ای شود. در این روش،معمولاً پس از طراحی و تهیه نقشه های ساخت اسکلت، قسمتی از قطعات به همراه اتصالات آنها به ویژه محل های بحرانی سازه توسط جوش در محل کارخانه به صورت پیش ساخته و کنترل شده ساخته شده و در محل اجرا با پیچ و مهره به هم متصل می شوند. نصب قطعات در محل توسط پیچ و مهره از سرعت قابل ملاحظه ای برخوردار است. در اتصالات پیچ و مهره ای، تنش های پسماند به وجود آمده ناشی از جوشکاری و خطای نصب، به مراتب کمتر از اتصالات تمام جوشی است. در سازه های پیچ و مهره ای، امکان باز کردن مجدد اتصال به منظور ترمیم یا ایجاد تغییرات ثانویه میسر است.